170 jaar erfenis van zorg, geloof en toewijding
ST. ELISABETH GASTHUIS – ST. ELISABETH HOSPITAAL – ST. ELISABETH FOUNDATION
In december 2025 viert het Sint Elisabeth Hospitaal (SEHOS) een bijzondere mijlpaal: 170 jaar bestaan.
Een geschiedenis die diep geworteld is in geloof, liefde en toewijding aan de medemens.
Wat in de 19e eeuw begon als een klein initiatief om armen te helpen, groeide uit tot een symbool van hoop en zorg voor heel Curaçao.
Van aalmoes tot ziekenhuis
Rond 1830 bestond er op Curaçao een katholieke organisatie die geld inzamelde onder de bevolking om de armen te helpen met hun eerste levensbehoeften. Al snel kwam daar ook zorg bij voor zieken die in stilte leden. De geestelijken wilden niet alleen troosten, maar ook waardigheid geven – zelfs tot na de dood.
Zo ontstond in 1852 de R.K. Christelijke Begrafenis Sociëteit. Van daaruit groeide het idee om zich ook te bekommeren om de ziekenzorg voor de minderbedeelden, want “als doden recht op verzorging hadden, gold dit des te meer voor de levenden, speciaal voor de zieken onder hen.”
Dit initiatief vormde het begin van wat later zou uitgroeien tot het Sint Elisabeth Hospitaal.
De visie van Monseigneur Kieckens
De grote drijvende kracht achter deze ontwikkeling was Ferdinand Eduard Cornelis Kieckens, een (toen nog) jonge kapelaan uit Breda. Hij zag dat echte barmhartigheid verder ging dan troost en aalmoes – de armen hadden vooral zorg nodig. Met die overtuiging zette hij zich in voor de oprichting van een ziekenhuis. Samen met het bisdom van Willemstad en Breda kocht hij een huis aan de IJzerstraat in Otrobanda, waar een klein gasthuis werd ingericht: bescheiden van omvang, maar groot in betekenis.
Een officieel begin
In 1855 werd het reglement van het gasthuis officieel goedgekeurd. Op 22 oktober 1855 arriveerden de eerste drie zusters uit Breda, en op 3 december 1855, precies 170 jaar geleden, werd het gasthuis feestelijk ingezegend en geopend voor het publiek. Enkele jaren later verhuisde het gasthuis naar Rif, waar het nog steeds staat als een herkenbaar baken van zorg en geloof.
Een pastoor met een groot hart
Monseigneur Kieckens (1827–1893) kwam uit een welgestelde familie, maar gaf zijn rijkdom met overtuiging weg.
Hij financierde niet alleen een groot deel van de bouw van het ziekenhuis, maar ook de oprichting van de St. Thomas- en St. Vicentius-scholen, en droeg bij aan de bouw van de kathedraal in Pietermaai.
In 1880 werd hij door de paus benoemd tot monseigneur.
Op zijn sterfbed sprak hij woorden die zijn levenshouding perfect samenvatten:
“Nu dank ik God, want ik bezit niets meer, en alles wat ik ontvang, beschouw ik als een aalmoes.”
Zijn laatste rustplaats is op het terrein van SEHOS, een stille herinnering aan zijn levenslange dienstbaarheid.
170 jaar inspiratie
Vandaag, 170 jaar later, kijkt SEHOS met dankbaarheid terug op de visie en toewijding van haar oprichters en de vele zusters die hun leven wijdden aan zorg en menselijkheid.
Hun werk, geloof en liefde vormden de basis voor een instelling die tot op de dag van vandaag een bron van hoop, waardigheid en gemeenschap is voor het volk van Curaçao.
